غ صفحه ۱۱۵ ـ ۱۱۶ [چاپ اوّل] ف صفحه ۱۱۶ ـ ۱۲۰ [چاپ اوّل] ق صفحه ۱۲۰ [چاپ اوّل] ك صفحه ۱۲۱ ـ ۱۲۳ [چاپ اوّل] گ صفحه ۱۲۳ ـ ۱۲۶ [چاپ اوّل] ل صفحه ۱۲۶ ـ ۱۲۷ [چاپ اوّل] م صفحه ۱۲۷ ـ ۱۲۹ [چاپ اوّل] ن صفحه ۱۲۹ ـ ۱۳۱ [چاپ اوّل] ه صفحه ۱۳۱ ـ ۱۳۳ [چاپ اوّل] و صفحه ۱۳۳ ـ و. صفحه ۱۳۳ [چاپ اوّل] ى صفحه ۱۳۳ ـ ى. صفحه ۱۳۳ [چاپ اوّل]

«آ»

آتش تاغ: داغ آتش.
گفت: اگر فراق را صورت بودى، دلها بترسانيدى و كوهها را ويران كردى و آتش تاغ از داغ فراق آسان تر است (تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۵۰۳). [1]
آتش خانه: كوره. جاى روشن كردن آتش.
قابيل آتش خانه بساخت و در او آتش افروخت (تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۲، ص ۱۳۹). [2]
آتش زنه: سنگ چخماق، چخماق (چخماق و به معنى چوبى يا سيخى كه بدان آتش را مى شكنند. از شرح ـ آفتاب غياث اللغات.

[1] روض الجنان، ج ۴، ص ۱۶۸.

[2] همان، ج ۶، ص ۳۴۸.