الرّؤوف البارئ عبدالغفّار بن عبدالواحد بن كمال الدين عبداللّه القرشي في تاريخ ثالث شهر ربيع الأوّل سنة تسع واربعين وتسعمائة من الهجرة النبويّة. اللّهم اغفر لصاحبه وساعيه وكاتبه وقاريه وسامعه ومطالعه ونا[ظره] بمحمّد وآله الطيّبين الطّاهرين.
مجلّد دوم، كه از آغاز سوره يونس تا آخر قرآن را شامل است، ده مجلّد از انتهاى قرآن را به ضميمه قسمتى از جلد دهم محتوى است. صفحات آن در هيچ جاى نسخه حاضر ذكر نشده و در سال ۹۴۷ نوشته شده:
تمّت بعون اللّه تعالى والحمدللّه ربّ العالمين وصلّى اللّه على خير الانام محمّد وآله الكرام في شهر ذي الحجة الحرام سنة سبع واربعين وتسعمائة حرّره العبد الاقل فريد عفا اللّه تعالى عنه.
از اين دو مجلّد گذشته، شش نسخه ديگر از تفسير مزبور در كتابخانه آستان قدس رضوى به شماره هاى ۱۳۱ تا ۱۳۶ موجود است و مجموعاً تمام مجلّدات بيستگانه تفسير را شامل نيست؛ بلكه هر يك از آن شش نسخه چند جلد از اصل تفسير را شامل است. آنچه در اين مجلّدات جلب توجّه مى كند، قدمت دو نسخه به شماره ۱۳۴ و ۱۳۶ مى باشد كه در سال ۵۵۶ و ۵۵۷ق كتابت شده و از اين قرار دو مجلّد مذكور يا در زمان حيات شيخ و يا كمى پس از او نوشته شده است.
در ص ۶۵۶، س ۶، خاتمة الطبع، جلد پنجم تفسير ابوالفتوح مرحوم علاّمه قزوينى از روى عكس اوراق اوّل آخر دو مجلّد موصوفه نسخه ۱۳۴ را، كه مشتمل بر اواسط سوره احزاب الى آخر سوره فتح مى باشد، نقل كرده:
آخر الجزء السابع عشر من تفسير القرآن واللّه المشكور على جميع الأحوال والحمدللّه ذى المنّ والافضال والصلوة على النبيّ المعتام وأهل بيته أنجم الظّلام وقع الفراغ من زبرته وقت الصّخوه [من] يوم الأحد