- قرض نمودن در صورت عدم احتياج مكروه و در صورت احتياج كراهت كمتر
است و هر چه حاجت خفيفتر باشد كراهت قرض شديدتر است و هر چه حاجت شديدتر باشد
كراهت قرض خفيفتر مىشود تا به مرحلهاى مىرسد كه كراهت قرض بكلى از بين مىرود،
بلكه گاهى قرض نمودن واجب مىشود و آن در وقتى است كه حفظ جان يا آبروى انسان
متوقف بر قرض نمودن باشد و احتياط براى كسى كه چيزى ندارد كه دين خود را بدهد و
انتظار بدست آمدن چيزى كه با آن دين خود را ادا كند هم ندارد قرض ننمودن است مگر
در موقع ضرورت و اگر با اين حال بخواهد قرض كند احوط اين است كه حال خود را به كسى
كه مىخواهد از او قرض كند اعلام نمايد.
س 202
- آيا قرض عقد لازم است كه اگر عين قرض شده موجود باشد قرض دهنده حق
فسخ نداشته باشد يا خير.
ج
- اقوى بنظر حقير اين است كه قرض عقد لازم است و پس از وقوع آن قرض
دهنده و قرض گيرنده هيچ يك حق فسخ آن را ندارند هر چند عين مورد قرض موجود باشد
بلى قرض دهنده مىتواند مهلت ندهد و از قرض گيرنده به مقدار طلب خود مطالبه كند و
قرض گيرنده هم مىتواند بپردازد و قرض دهنده حق امتناع ندارد و تفاوت