ثلث آن را كما فرض اللَّه بين ورثه تقسيم كند و نيز قبل از وصيت مبلغ يك هزار و پانصد تومان وجه نقد تحويل شخص امينى داده و برسم امانت به او سپرده بقصد اين كه هر وقت در حيات خودش احتياج پيدا كرد مصرف نمايد و الا بعد از فوت او شخص امين از اين پول مالى را خريدارى كرده و وقف نمايد يا در خيرات ديگر مصرف و يا در راه حضرات چهارده معصوم صلوات اللَّه عليهم اجمعين خرج كند كه ثوابش در روز لا ينفع مال و لا بنون الّا من اتى اللَّه بقلب سليم عايد و دستگير او گردد و هم چنين صاحب وجه (موصى) مى‌گويد كه حاضرم مبلغ مذكور را بعنوان صلح و يا هبه به امين واگذار نمايم كه ايشان بعد از فوتم به تقاضاى من عمل نمايد در اين صورت براى امين جايز است كه امانت مذكور را قبول نمايد يا نه و در صورت جواز آيا با آن پول مالى خريده وقف نمايد و يا در امور خيريه ديگر صرف كند.

ج‌

- در فرض سؤال صاحب پول در حال حيات شرعا جايز است آن پول را صلح كند به شخص امين و شرط كند اگر خودش احتياج پيدا كرد فسخ كند و اگر در حال حيات فسخ نكرد امين مزبور بعد از فوت او معادل آن مبلغ چيزى بخرد و وقف كند يا در كار خير صرف نمايد و هم چنين جايز است آن مبلغ را نزد امين امانت گذارد و سفارش كند صرف در كار خير يا وقف شود لكن در اين صورت با فرض آن كه ثلث خود را وصيت كرده در مصارف معينه صرف شود لازم است نسبت بدو ثلث اين مبلغ از ورثه استجازه نمايد و با اجازه آنها به مصرف وصيت برساند و با عدم اجازه بايد بين ورثه تقسيم شود.

س 779

- اگر كسى وصيت بكند كه از اموال خودم برايم خرج كنيد و تعيين مقدار نكرده و مقيد بثلث هم ننموده و صغير هم دارد در اين صورت وصى بعد از فوت موصى چه مقدار مى‌تواند از مال او برايش خرج كند.

ج‌

- اگر بحسب وجود بعض قرائن و معمول و متعارف وصيت منصرف بمبلغ معينى نباشد ظاهر آنست كه وصي بنظر خودش تا مقدارى كه زائد بر ثلث نباشد مى‌تواند عمل نمايد.