و آن روز كه ملتها به قدرت توحيد و وحدت كلمه آشنا شوند و همگى زير پرچم" اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ" جمع گردند و به نيروى عظيم خود پى برند آن روز روز نابودى آنها است، اين درس بسيار مهمى است براى امروز ما و براى فرداى ما و براى همه انسانها در كل جامعه بشرى و در سراسر تاريخ.

مخصوصا توجه به اين نكته ضرورت دارد كه يوسف مى‌گويد: حكومت مخصوص خداست (إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ‌) و سپس تاكيد مى‌كند پرستش و خضوع و تسليم نيز فقط بايد در برابر فرمان او باشد (أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ‌) و سپس تاكيد مى‌كند آئين مستقيم و پا بر جا چيزى جز اين نيست (ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ‌) ولى سرانجام اين را هم مى‌گويد كه با همه اين اوصاف متاسفانه اكثر مردم از اين واقعيت بى‌خبرند (وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ‌) و بنا بر اين اگر مردم آموزش صحيح ببينند و آگاهى پيدا كنند و حقيقت توحيد در آنها زنده شود اين مشكلاتشان حل خواهد شد.

شعار" إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ‌" كه يك شعار مثبت قرآنى است و هر گونه حكومت را جز حكومت" اللَّه" و آنچه به" اللَّه" منتهى مى‌شود نفى مى‌كند متاسفانه در طول تاريخ مورد سوء استفاده‌هاى عجيبى واقع شده است از جمله همانگونه كه مى‌دانيم خوارج نهروان كه مردمى قشرى، جامد، احمق و بسيار كج سليقه بودند براى نفى حكميت در جنگ صفين به اين شعار چسبيدند و گفتند تعيين حكم براى پايان جنگ يا تعيين خليفه گناه است چرا كه خداوند مى‌گويد" إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ‌":

حكومت و حكميت مخصوص خدا است!.

آنها از اين مساله بديهى غافل بودند، و يا خود را به تغافل مى‌زدند، كه اگر حكميت از طرف پيشوايانى تعيين شود كه فرمان رهبريشان از طرف خدا