مى‌كند، از جمله در آيه 16 سوره بلد مى‌خوانيم: أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ:" يا مسكين خاك‌نشينى را اطعام كند" و در آيه 8 سوره نساء مى‌خوانيم: وَ إِذا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُوا الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌ وَ الْمَساكِينُ فَارْزُقُوهُمْ‌: هر گاه خويشاوندان و يتيمان و مسكينان، در موقع تقسيم ارث، حضور يابند، چيزى از آن به آنها ببخشيد" از اين تعبير استفاده مى‌شود كه منظور از مساكين سائلانى است كه گاه در اين مواقع حضور مى‌يابند.

و در آيه 24 سوره" قلم" مى‌خوانيم‌ أَنْ لا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ‌:

" امروز هيچ مسكينى نبايد در محوطه زراعت شما حضور يابد"! كه اشاره به- سائلان است.

همچنين تعبير به" اطعام مسكين" يا" طعام مسكين" در آيات متعددى از قرآن نشان مى‌دهد كه مساكين افراد گرسنه‌اى هستند كه حتى نياز به يك وعده غذا دارند.

در حالى كه از پاره‌اى از موارد استعمال كلمه" فقير" در قرآن به خوبى استفاده مى‌شود كه افراد آبرومندى كه هرگز روى سؤال ندارند اما گرفتار كمبود مالى هستند، در مفهوم اين كلمه واردند، مانند آنچه در آيه 273 سوره بقره ديده مى‌شود لِلْفُقَراءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْباً فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ‌:" انفاق براى فقيرانى است كه در راه خدا گرفتار شده‌اند، و آن چنان ظاهر خويش را حفظ مى‌كنند كه جاهل از شدت عفت نفس آنان، چنين مى‌پندارد كه غنى و بى‌نيازند".

از همه اينها گذشته در روايتى كه محمد بن مسلم از امام صادق ع يا امام باقر ع نقل كرده مى‌خوانيم كه از آن حضرت درباره" فقير" و" مسكين" سؤال كردند، فرمود:

الفقير الذى لا يسئل و المسكين الذى هو اجهد منه الذى يسئل‌

:" فقير كسى است كه سؤال نمى‌كند، و مسكين حالش از او سختتر است،