3- آنها به عكس منافقان كه خدا را فراموش كرده بودند" نماز را بر پا مى‌دارند" و به ياد خدا هستند و با ياد و ذكر او، دل را روشن، و عقل را بيدار و آگاه مى‌دارند (وَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ).

4- آنها بر خلاف منافقان كه افرادى ممسك و بخيل هستند بخشى از اموال خويش را در راه خدا، و حمايت خلق خدا، و به بازسازى جامعه، انفاق مى‌نمايند" و زكاة اموال خويش را مى‌پردازند" (وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ).

5- منافقان فاسقند و سركش، و خارج از تحت فرمان حق، اما مؤمنان" اطاعت فرمان خدا و پيامبر او مى‌كنند" (وَ يُطِيعُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‌).

در پايان اين آيه اشاره به نخستين امتياز مؤمنان از نظر نتيجه و پاداش كرده، مى‌گويد:" خداوند آنها را به زودى مشمول رحمت خويش مى‌گرداند" (أُولئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ‌).

كلمه" رحمت" كه در اينجا ذكر شده مفهومى بسيار وسيع دارد كه هر گونه خير و بركت و سعادتى را در اين جهان و جهان ديگر، در برمى‌گيرد، و اين جمله در حقيقت نقطه مقابل حال منافقان است كه خداوند آنها را لعنت كرده، و از رحمت خود دور ساخته است.

شك نيست كه وعده رحمت به مؤمنان از طرف خداوند، از هر نظر قطعى و اطمينان بخش است،" زيرا او هم قدرت دارد، و هم حكيم است"، نه بدون علت وعده مى‌دهد، و نه هنگامى كه وعده داد، از انجام آن عاجز مى‌ماند. (إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‌).

نخست مى‌فرمايد:" خداوند به مردان و زنان با ايمان باغهايى از بهشت‌