يكى از دوستان امام صادق ع نقل مى‌كند كه امام ع فرمود: پيروان اين مكتب در لحظات آخر عمر چيزهايى مى‌بينند كه چشمشان با آن روشن مى‌شود.

راوى مى‌گويد من اصرار كردم چه چيز مى‌بينند؟ و اين سخن را بيش از ده بار تكرار كردم ولى در هر بار امام تنها به اين جمله قناعت مى‌كرد كه" مى‌بينند" ..!.

در آخر مجلس رو به سوى من كرد و مرا صدا زد فرمود: مثل اينكه اصرار دارى بدانى چه چيز را مى‌بينند؟ گفتم آرى قطعا! ... سپس گريستم.

امام به حال من رقت كرد و گفت آن دو را مى‌بينند، اصرار كردم كدام دو نفر؟ فرمود: پيامبر ص و على ع را، هيچ انسان با ايمانى چشم از جهان نمى‌پوشد مگر اينكه اين دو بزرگوار را خواهد ديد كه به او بشارت مى‌دهند، سپس فرمود اين را خداوند در قرآن بيان كرده، سؤال كردند در كجا و كدام سوره؟ فرمود در سوره يونس آنجا كه مى‌گويد الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ لَهُمُ الْبُشْرى‌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ [1] به مضمون همين روايت، روايات ديگرى نيز داريم.

روشن است كه اين روايات اشاره به قسمتى از بشارتهاى افراد با ايمان و تقوا است نه همه آن بشارتها، و نيز روشن است كه اين مشاهده، مشاهده جسم مادى نيست، بلكه مشاهده جسم برزخى با ديد برزخى است، زيرا مى‌دانيم در جهان برزخ كه فاصله‌اى است ميان اين جهان و سراى آخرت، روح انسان بر جسم برزخيش باقى مى‌ماند.

[1] نور الثقلين جلد 2 صفحه 310 (با تلخيص).