گيرد، و يا آن چنان زكات را به او بپردازند كه شخصيتش در هم شكسته شود، بلكه به عكس بايد همچون بنده خاضعى در مقابل ولى نعمت خود شرط ادب را در اداى زكات و رساندن به اهلش رعايت كنند.

در روايتى كه از پيامبر ص نقل شده ميخوانيم (

ان الصدقة تقع فى يد اللَّه قبل ان تصل الى يد السائل‌

):" صدقه پيش از آنكه در دست نيازمند قرار بگيرد به دست خدا مى‌رسد"! [1] در حديث ديگرى از امام سجاد نقل شده كه‌

ان الصدقة لا تقع فى يد العبد حتى تقع فى يد الرب‌

" صدقه در دست بنده نمى‌افتد مگر اينكه قبلا در دست خدا قرار بگيرد" (نخست به دست خدا و بعد به دست بنده مى‌رسد) [2] حتى در روايتى تصريح شده كه همه اعمال اين آدمى را فرشتگان تحويل مى‌گيرند جز صدقه كه مستقيما به دست خدا مى‌رسد! [3] اين مضمون كه با عبارات گوناگون در روايات اهل بيت ع خوانديم از طرق اهل تسنن نيز از پيامبر ص با تعبير ديگرى نقل شده است در صحيح مسلم و بخارى چنين آمده است‌

ما تصدق احدكم بصدقه من كسب حلال طيب- و لا يقبل اللَّه الا الطيب- الا اخذها الرحمن بيمينه و ان كانت تمرة فتربوا فى كف الرحمن حتى تكون اعظم من الجبل‌

:" هيچ كس از شما صدقه‌اى از در آمد حلالى نمى‌پردازد- و البته خداوند جز حلال قبول نمى‌كند- مگر اينكه خداوند با دست راست خود آن را مى‌گيرد حتى اگر يك دانه خرما باشد، سپس در دست خدا نمو مى‌كند تا بزرگتر از كوه شود [4]

[1] مجمع البيان ذيل آيه مورد بحث.

[2] تفسير عياشى (طبق نقل تفسير صافى ذيل آيه فوق).

[3] تفسير عياشى (طبق نقل تفسير برهان ذيل آيه فوق).

[4] تفسير المنار جلد 11 صفحه 33 (اين حديث از طرف اهل بيت از امام صادق (ع) نيز نقل شده به جلد 96 بحار الانوار صفحه 134 چاپ جديد مراجعه شود).