در مساله" ميزان" نيز چنين است و در همين جهان مى‌بينيم كه با گذشت زمان" ترازوها" چه اندازه دگرگون شده‌اند، و حتى لفظ ميزان به وسائل ديگر سنجش نيز گفته ميشود، مانند" ميزان الحراره" (وسيله سنجش گرما)" ميزان- الهوا" (وسيله سنجش هوا) و مانند آن.

بنا بر اين، آنچه مسلم است اين است كه در روز رستاخيز اعمال انسان با وسيله خاصى سنجيده مى‌شود نه با ترازوهايى همانند ترازوهاى دنيا، و چه بسا آن وسيله همان وجود انبياء و امامان و افراد صالح بوده باشد، و در رواياتى كه از طرق اهل بيت ع به ما رسيده اين مطلب به خوبى ديده مى‌شود.

در بحار الانوار از امام صادق ع در پاسخ سؤال از تفسير آيه و نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ [1] چنين ميخوانيم:

و الموازين الانبياء و الاوصياء و من الخلق من يدخل الجنة بغير حساب!

:" ميزان سنجش در آن روز پيامبران و اوصياى آنها هستند و از مردم كسانى مى‌باشند كه بدون حساب وارد بهشت مى‌شوند"! (يعنى كسانى كه در پرونده اعمال آنها نقطه تاريكى وجود ندارد) [2] و در روايت ديگرى چنين نقل شده است:

ان امير المؤمنين و الأئمة من ذريته هم الموازين‌

:" يعنى امير مؤمنان و امامان از فرزندان او ترازوهاى سنجش‌اند" [3] و در يكى از زيارات مطلقه امير مؤمنان على ع مى‌خوانيم:

السلام على ميزان الاعمال‌

:" سلام بر ميزان سنجش اعمال"! در واقع مردان و زنان نمونه جهان، مقياسهاى سنجش اعمال انسانها هستند و هر كس به آن اندازه كه به آنها شباهت دارد، وزن دارد، و آنها كه از ايشان بيگانه‌اند، كم وزن يا بى‌وزنند.

[1] سوره انبياء آيه 47.

[2] و [3] بحار الانوار طبع جديد جلد 7 صفحه 252 و 251.