پايان مى‌پذيرد در حقيقت خلاصه‌اى است از بحثهاى اين سوره كه در زمينه مبارزه با شرك و بت‌پرستى بيان شده و تكميل و توضيح بيشترى روى آنها است، در حقيقت اين سوره با دعوت به توحيد و مبارزه با شرك شروع و با همان بحث نيز خاتمه مى‌يابد.

نخست در برابر عقائد و ادعاهاى دور از منطق مشركان و بت‌پرستان، خداوند به پيامبرش دستور مى‌دهد كه" بگو پروردگار من مرا به راه راست كه نزديكترين راهها است هدايت كرده است" (اين راه راست همان جاده توحيد و يكتاپرستى و درهم كوبيدن آئين شرك و بت‌پرستى است) (قُلْ إِنَّنِي هَدانِي رَبِّي إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌).

جالب توجه اينكه: اين آيه و تعداد زيادى از آيات قبل و بعد با جمله" قل":" بگو" شروع مى‌شود، و شايد هيچ سوره‌اى در قرآن، اين اندازه، اين جمله در آن تكرار نشده باشد، و اين در حقيقت درگيرى شديد پيامبر ص را در اين سوره با منطق مشركان منعكس مى‌كند.

و نيز راه هر گونه بهانه را بر آنها مى‌بندد زيرا تكرار كلمه" قل" نشانه اين است كه تمام اين گفتگوها به فرمان خدا و به تعبير ديگر عين منطق پروردگار است، نه نظرات شخص پيامبر ص.

روشن است ذكر كلمه" قل" در اين آيات و مانند آنها در متن قرآن، براى حفظ اصالت قرآن و نقل عين كلماتى است كه بر پيامبر ص وحى شده و به تعبير ديگر پيامبر ص هيچگونه تغييرى در الفاظى كه بر او وحى مى‌شد نمى‌داد و حتى كلمه" قل" را كه خطاب پروردگار به او است، عينا ذكر مى‌كرد.

سپس اين" صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌" را در اين آيه و دو آيه بعد توضيح مى‌دهد:

نخست مى‌گويد:" آئينى است مستقيم در نهايت راستى و درستى، ابدى‌