قانون را بيان نمى‌كند، بلكه ناظر به خصوصيات قانونى است كه قبلا تشريع شده است، و به اصطلاح در مقام بيان از نظر عموميت حكم نيست، بلكه فقط احكام محرم را بيان مى‌كند.

ولى بار ديگر به عنوان تاكيد به حكم سابق بازگشته، مى‌گويد: ما دام كه در حال احرام هستيد صيدهاى صحرايى بر شما حرام است (وَ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبَرِّ ما دُمْتُمْ حُرُماً).

و در پايان آيه براى تاكيد تمام احكامى كه ذكر شد مى‌فرمايد:" از خداوندى كه در قيامت در پيشگاه او محشور خواهيد شد بپرهيزيد" و با فرمان او مخالفت ننمائيد (وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ‌).

فلسفه تحريم صيد در حال احرام‌

مى‌دانيم حج و عمره از عباداتى است كه انسان را از جهان ماده جدا كرده و در محيطى مملو از معنويت فرو مى‌برد. تعينات زندگى مادى، جنگ و جدالها، خصومتها، هوسهاى جنسى، لذات مادى، در مراسم حج و عمره به كلى كنار مى‌روند و انسان به يك نوع رياضت مشروع الهى دست مى‌زند، و به نظر مى‌رسد كه تحريم صيد در حال احرام نيز به همين منظور است.

از اين گذشته اگر صيد كردن براى زوار خانه خدا كار مشروعى بود، با توجه به اينهمه رفت و آمدى كه هر سال در اين سرزمينهاى مقدس مى‌شود، نسل بسيارى از حيوانات در آن منطقه كه به حكم خشكى و كم آبى، حيواناتش نيز كم است، بر چيده مى‌شد، و اين دستور يك نوع حفاظت و ضمانت براى بقاى نسل حيوانات آن منطقه است.

مخصوصا با توجه به اينكه در غير حال احرام نيز صيد حرم، و همچنين كندن درختان و گياهان آن ممنوع است، روشن مى‌شود كه اين دستور ارتباط نزديكى‌