[سوره الأنعام (6): آيات 130 تا 132]

يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي وَ يُنْذِرُونَكُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا قالُوا شَهِدْنا عَلى‌ أَنْفُسِنا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ شَهِدُوا عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كانُوا كافِرِينَ (130) ذلِكَ أَنْ لَمْ يَكُنْ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرى‌ بِظُلْمٍ وَ أَهْلُها غافِلُونَ (131) وَ لِكُلٍّ دَرَجاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَ ما رَبُّكَ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ (132)

ترجمه:

130- (در آن روز به آنها مى‌گويد) اى جمعيت جن و انس آيا رسولانى از شما به سوى شما نيامدند كه آيات مرا برايتان بازگو مى‌كردند و از ملاقات چنين روزى شما را بيم مى‌دادند، آنها مى‌گويند گواهى مى‌دهيم بر ضد خودمان (آرى ما بد كرديم) و زندگى (پر زرق و برق) دنيا آنها را فريب داد، و بر زيان خود گواهى مى‌دهند كه كافر بودند.

131- اين بخاطر آن است كه پروردگارت هيچگاه (مردم) شهرها و آباديها را بخاطر ستمهايشان در حال غفلت و بيخبرى هلاك نمى‌كند (بلكه قبلا رسولانى براى آنها مى‌فرستد).

132- و براى هر يك (از اين دو دسته) درجات (و مراتبى) است از آنچه عمل كردند و پروردگارت غافل از اعمالى كه انجام مى‌دهند نيست.

تفسير: اتمام حجت:

در آيات گذشته سرنوشت شيطان‌صفتان ستمگر در روز رستاخيز بيان شده، براى اينكه تصور نشود آنها در حال غفلت دست به چنين اعمالى زدند در