تفسير:

در اين آيات نيز دلائل توحيد و خداشناسى تعقيب شده است، زيرا قرآن براى اين هدف گاهى انسان را در آفاق و جهانهاى دور دست سير مى‌دهد، و گاهى او را به سير در درون وجود خويش دعوت مى‌نمايد و آيات و نشانه‌هاى پروردگار را در جسم و جان خودش براى او شرح مى‌دهد، تا خدا را در همه جا و در همه چيز ببيند.

نخست مى‌گويد:" او كسى است كه شما را از يك انسان آفريد".

(وَ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ).

يعنى شما با اين همه چهره‌هاى گوناگون، ذوقها و افكار متفاوت، و تنوع وسيع در تمام جنبه‌هاى وجودى، همه از يك فرد آفريده شده‌ايد، و اين نهايت عظمت خالق و آفريدگار را مى‌رساند كه چگونه از يك مبدء اينهمه چهره‌هاى متفاوت آفريده است؟.

قابل توجه اينكه در اين جمله از خلقت انسان تعبير به" انشاء" شده است، و اين كلمه چنان كه از متون لغت استفاده مى‌شود به معنى ايجاد و ابداع آميخته با تربيت و پرورش است، يعنى نه تنها خداوند شما را بدون هيچ سابقه آفريد، بلكه تربيت و پرورش شما را نيز بر عهده گرفت، و مسلم است كه اگر آفريننده، چيزى را بيافريند، سپس او را رها سازد زياد قدرت‌نمايى نكرده، اما اگر همواره او را تحت حمايت خويش قرار دهد و لحظه‌اى از پرورش و تربيت او غافل نگردد، عظمت و رحمت خود را كاملا نشان داده است.

ضمنا نبايد از جمله فوق اين توهم پيدا شود كه" حوا" مادر نخستين ما از آدم آفريده شده است (آن چنان كه در تورات در فصل دوم از سفر تكوين آمده است)