نه اصول كلى دعوت آنها.

سپس به پيامبر ص دستور داده مى‌شود كه" به مردم بگويد: من هيچگونه اجر و پاداشى در برابر رسالت خود از شما تقاضا نمى‌كنم، همانطور كه پيامبران پيشين چنين درخواستى نكردند، من هم از اين سنت هميشگى پيامبران پيروى كرده و به آنها اقتدا مى‌كنم" (قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً).

نه تنها اقتداء به پيامبران و سنت جاويدان آنها ايجاب مى‌كند كه پاداشى مطالبه نكنم بلكه از آنجا كه اين آئين پاك كه براى شما آورده‌ام يك وديعه الهى است كه در اختيار شما قرار مى‌دهم، در برابر رساندن وديعه الهى به شما اجر و پاداش، مفهومى ندارد.

به علاوه اين قرآن و رسالت و هدايت يك بيدار باش و يادآورى به همه جهانيان است (إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرى‌ لِلْعالَمِينَ‌).

و چنين نعمت عمومى و همگانى، همانند نور آفتاب و امواج هوا و بارش باران است كه جنبه عمومى و جهانى دارد، و هيچگاه خريد و فروش نمى‌شود و كسى در برابر آن اجر و پاداشى نمى‌گيرد، اين هدايت و رسالت نيز جنبه خصوصى و اختصاصى ندارد كه بتوان براى آن پاداش قائل شد، (با توجه به آنچه در تفسير اين جمله گفته شد پيوند آنها با يكديگر و با آيات قبل كاملا روشن مى‌گردد).

ضمنا از جمله اخير به خوبى استفاده مى‌شود كه آئين اسلام جنبه قومى و و منطقه‌اى ندارد و يك آئين جهانى و همگانى است.