در اينكه منظور از اين هدايت كه بايد سرمشق پيامبر اسلام ص قرار گيرد چيست؟ بعضى از مفسران احتمال داده‌اند كه همان صبر و پايدارى در مقابل مشكلات، و بعضى گفته‌اند مقصود توحيد و تبليغ رسالت است، ولى ظاهرا هدايت مفهوم وسيعى دارد كه هم توحيد و ساير اصول اعتقادى را شامل مى‌شود و هم صبر و استقامت، و هم ساير اصول اخلاق و تعليم و تربيت.

از آنچه گفتيم روشن مى‌شود كه آيه فوق هيچ منافاتى با اين ندارد كه اسلام ناسخ اديان و شرايع پيشين باشد، زيرا نسخ تنها شامل قسمتى از احكام مى‌شود،

[1] بايد توجه داشت كه" ه" در" اقتده" ضمير نيست بلكه" هاء سكت" است كه به هنگام وقف بر حرف متحرك به كلام ملحق مى‌شود، نظير همزه وصل كه براى عدم ابتداى به ساكن در آغاز كلام مى‌آورند، بنا بر اين همانطور كه همزه وصل به هنگام اتصال كلام ساقط مى‌شود، هاء سكت نيز بايد ساقط شود اما از آنجا كه اين هاء در رسم الخط قرآنها نوشته شده است، براى رعايت ظاهر رسم الخط احتياط را در اين دانسته‌اند كه در اينجا وقف شود تا هاء اظهار گردد؟