پدران آنها و فرزندانشان و برادرانشان، افرادى را فضيلت داديم و برگزيديم و به راه راست هدايت كرديم" (وَ مِنْ آبائِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ إِخْوانِهِمْ وَ اجْتَبَيْناهُمْ وَ هَدَيْناهُمْ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌).

1- فرزندان پيامبر

- در آيات فوق، عيسى از فرزندان ابراهيم (و به احتمالى از فرزندان نوح) شمرده شده، با اينكه مى‌دانيم تنها از طرف مادر به آنها مربوط مى‌شود، و اين دليل بر آن است كه سلسله نسب از طرف پدر و مادر به طور يكسان پيش مى‌رود و به همين دليل نوه‌هاى پسرى و دخترى هر دو ذريه و فرزندزاده انسان محسوب مى‌شوند.

روى همين جهت امامان اهل بيت كه همه از طرف دختر به پيامبر ص مى‌رسند، ابناء رسول اللَّه (فرزندان پيغمبر) خوانده مى‌شوند.

اگر چه در دوران جاهليت كه براى زن هيچگونه اهميتى قائل نبودند، تنها نسب را از طرف پدر مى‌دانستند، ولى اسلام قلم بطلان بر اين فكر جاهلى كشيده اما متاسفانه بعضى از نويسندگانى كه علاقه درستى به ائمه اهل بيت نداشتند كوشش مى‌كردند اين موضوع را انكار كنند و از گفتن ابن رسول اللَّه به آنها خود دارى نمايند و سنن جاهلى را زنده كنند.

اتفاقا اين موضوع در زمان خود ائمه مطرح بوده است، و آنها با همين آيه كه دليل دندان شكنى محسوب مى‌شود به آنها پاسخ مى‌گفتند.

از جمله در كافى و در تفسير عياشى از امام صادق ع روايت شده كه فرمود:

خداوند متعال در قرآن مجيد، نسب عيسى را كه از طرف مادر به ابراهيم منتهى مى‌شود، به عنوان ذريه (فرزندزاده) بيان كرده آن گاه آيه و مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ‌ را تا آخر و آيه بعد را هم تا لفظ عيسى تلاوت كرد.