4- با توجه به اينكه روى سخن در اين آيات به مشركان و بت پرستان است چنين نتيجه مى‌گيريم: يك جامعه مشرك كه از مسير توحيد و يكتا پرستى منحرف شده است هم گرفتار ظلم و ستم طبقات بالا، و هم وظيفه‌نشناسى طبقات پائين، هم اختلاف عقيده و هم كشمكشهاى خونين اجتماعى مى‌شود، همانطور كه جوامع مادى دنياى امروز كه تنها در برابر بت صنعت و ثروت سجده مى‌كنند گرفتار تمام اين بلاهاى بزرگ هستند و در ميان آن دست و پا مى‌زنند.

ملتهايى نيز سراغ داريم كه دم از توحيد و خدا پرستى مى‌زنند ولى عملا مشرك و بت‌پرست مى‌باشند، چنين ملتهايى نيز به همان سرنوشت مشركان گرفتار خواهند شد و اينكه در بعضى از اخبار مى‌خوانيم كه امام باقر ع فرمود:"

كل هذا فى اهل القبلة

": همه اين كيفرها در مسلمانان واقع مى‌شود ممكن است اشاره به همين باشد، يعنى هر گاه مسلمانان از مسير توحيد انحراف يابند، خود خواهى و خودپرستى جاى اخوت اسلامى را گرفت، منافع شخصى بر منافع عمومى مقدم داشته شد و هر كس به فكر خويشتن بود و دستورات خداوند به دست فراموشى سپرده شد، آنها نيز گرفتار چنين سرنوشتى خواهند شد!.

[سوره الأنعام (6): آيات 66 تا 67]

وَ كَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَ هُوَ الْحَقُّ قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ (66) لِكُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ (67)

ترجمه:

66- قوم و جمعيت تو آن را تكذيب و انكار كردند در حالى كه حق است، (به آنها) بگو من مسئول (قبول و ايمان آوردن) شما نيستم (وظيفه من تنها ابلاغ رسالت است نه اجبار شما بر ايمان).

67- هر خبرى (كه خداوند به شما داده سرانجام) قرار گاهى دارد (و در موعد خود انجام مى‌گيرد) و به زودى خواهيد دانست.