اولا لحن آيه و تفاوت آن با آيات قبل و بعد، كاملا نشان ميدهد كه موضوع سخن در اين آيه، موضوعى است كه با آيات قبل و بعد تفاوت دارد و ثانيا همانطور كه بارها گفته‌ايم، قرآن يك كتاب كلاسيك نيست كه مطالب آن در فصول و ابواب معينى دسته‌بندى شده باشد، بلكه طبق نيازها و حوادث مختلف و رويدادها نازل گرديده است، لذا مشاهده مى‌كنيم قرآن در حالى كه درباره يكى از غزوات بحث مى‌كند فى المثل يك حكم فرعى را به ميان مى‌آورد، و در حالى كه درباره يهود و نصارى سخن مى‌گويد، روى سخن را به مسلمانان كرده و يكى از دستورهاى اسلامى را براى آنها بازگو مى‌كند (براى توضيح بيشتر مجددا به بحثى كه در آغاز تفسير آيه داشتيم مراجعه فرمائيد).

عجيب اينكه بعضى از متعصبان اسرار دارند كه بگويند اين آيه در آغاز بعثت نازل شده است، با اينكه سوره مائده در اواخر عمر پيامبر ص نازل شده و اگر بگويند: اين يك آيه در مكه در آغاز بعثت نازل شده و سپس به تناسب در لابلاى آيات اين سوره قرار داده شده مى‌گوئيم: اين درست ضد آن است كه شما آن را مى‌جوئيد و مى‌طلبيد، زيرا مى‌دانيم كه پيامبر ص در آغاز بعثت نه مبارزه با يهود داشت و نه با نصارى، بنا بر اين پيوند اين آيه و آيات قبل و بعد بريده خواهد شد (دقت كنيد) اينها همه نشان مى‌دهد كه اين آيه در معرض وزش طوفان تعصب قرار گرفته و به همين دليل احتمالاتى در آن مطرح مى‌شود كه در آيات مشابه آن به هيچوجه از آن سخنى نيست، هر يك مى‌كوشد با بهانه و يا دستاويز بى‌اساسى آن را از مسيرش منحرف سازد!

3- آيا اين حديث در همه كتب صحاح نقل شده؟!

بعضى مى‌گويند: چگونه مى‌توانيم اين حديث را بپذيريم، در حالى كه بخارى و مسلم آن را در دو كتاب خود نقل نكرده‌اند.

اين ايراد نيز از عجائب است زيرا اولا بسيار است احاديث معتبرى كه‌