[سوره الأنعام (6): آيات 12 تا 13]

قُلْ لِمَنْ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلْ لِلَّهِ كَتَبَ عَلى‌ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلى‌ يَوْمِ الْقِيامَةِ لا رَيْبَ فِيهِ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ (12) وَ لَهُ ما سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (13)

ترجمه:

12- بگو از آن كيست آنچه در آسمانها و زمين است بگو براى خدا است، رحمت (و بخشش) را بر خود حتم كرده (و به همين دليل) همه شما را بطور قطع در روز قيامت كه در آن شك و ترديدى نيست مجتمع خواهد كرد، تنها كسانى كه سرمايه‌هاى وجود خويش را از دست دادند و گرفتار خسران شدند ايمان نمى‌آورند.

13- و براى او است آنچه در شب و روز قرار دارد و او شنوا و دانا است.

تفسير:

در اين آيه بحث با مشركان هم چنان دنبال شده است. در آيات گذشته روى مسئله توحيد و يگانه پرستى تكيه شده بود، اما در اين آيه روى مسئله معاد تكيه شده و با اشاره به اصل توحيد، مسئله رستاخيز و معاد از طريق جالبى تعقيب مى‌گردد، شكل آيه به صورت سؤال و جواب است گوينده سؤال و جواب هر دو يكى است كه اين خود يك شيوه زيبا در ادبيات است.

استدلال معاد در اينجا از دو مقدمه تشكيل شده است:

1- نخست مى‌گويد:" بگو آنچه در آسمانها و زمين است براى كيست؟" (قُلْ لِمَنْ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌) و بلافاصله به دنبال آن مى‌گويد: خودت از زبان فطرت و جان آنها پاسخ بده:" براى خدا" (قُلْ لِلَّهِ‌).