از اينها گذشته در ميان همه موجودات زنده به هنگامى كه موجوديت خود را در خطر مى‌بينند،" هجرت" وجود دارد. بسيارى از انسانهاى گذشته، پس از تغيير شرائط جغرافيايى زمين، از زادگاه خود براى ادامه حيات به نقاط ديگر كوچ كردند. نه تنها انسانها، بلكه در ميان جانداران ديگر انواع بسيارى به عنوان مهاجر شناخته شده‌اند مانند پرندگان مهاجر كه براى ادامه حيات گاهى تقريبا سرتاسر كره زمين را سير مى‌كنند، و بعضى از آنها از منطقه قطب شمال تا منطقه قطب جنوب را طى مى‌نمايند، و به اين ترتيب گاهى براى حفظ حيات خود در سال حدود 18 هزار كيلومتر پرواز مى‌نمايند و اين خود مى‌رساند كه هجرت يكى از قوانين جاودانه حيات و زندگى است.

آيا انسان ممكن است از يك پرنده كمتر باشد؟! و آيا هنگامى كه حيات معنوى و حيثيت و اهداف مقدسى كه از حيات مادى انسان ارزشمندتر است، به خطر افتاد، مى‌تواند به عذر اينكه اينجا زادگاه من است تن به انواع تحقيرها و ذلت‌ها و محروميت‌ها و سلب آزاديها و از ميان رفتن اهداف خود، بدهد؟! و يا اينكه طبق همان قانون عمومى حيات بايد از چنين نقطه‌اى مهاجرت كند، و به محلى كه آمادگى براى نمو و رشد مادى و معنوى او است، انتقال يابد؟.

جالب اين است كه هجرت- آن هم نه براى حفظ خود بلكه براى حفظ آئين اسلام- مبدء تاريخ مسلمانان مى‌باشد، و زير بناى همه حوادث سياسى، تبليغى و اجتماعى ما را تشكيل مى‌دهد.

اما چرا سال هجرت پيامبر ص به عنوان مبدء تاريخ اسلام انتخاب شد؟

اين موضوع جالب توجهى است، زيرا مى‌دانيم كه هر قوم و ملتى براى خود مبدء تاريخى دارند مثلا مسيحيان مبدء تاريخ خود را سال ميلاد مسيح‌