بر شما خوانده مى‌شود، و دانه‌هاى باران احيا كننده وحى بر قلب شما فرو مى‌ريزد.

اين جمله در حقيقت اشاره به اين است، كه اگر ديگران گمراه شوند، زياد جاى تعجب نيست، تعجب در اين است كه افرادى كه پيامبر را در ميان خود مى‌بينند، و دائما با عالم وحى در تماس هستند چگونه ممكن است گمراه گردند، و مسلما اگر چنين اشخاصى گمراه شوند، مقصر اصلى خود آنها هستند و مجازاتشان بسيار دردناك خواهد بود.

وَ مَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌:

در پايان اين آيات به مسلمانان توصيه مى‌كند، كه براى نجات خود از وسوسه‌هاى دشمنان، و براى هدايت يافتن به صراط مستقيم، دست به دامن لطف پروردگار بزنند، و به ذات پاك او و آيات قرآن مجيد متمسك شوند، و به آنها صريحا مى‌گويد: كه" هر كس به خدا تمسك جويد به راه راست هدايت خواهد شد".

از نكته‌هايى كه در اين آيات جلب توجه مى‌كند اين است كه در دو آيه اول كه روى سخن در آن به يهود است به صورت خطاب بالواسطه است، زيرا به پيامبر دستور مى‌دهد كه اين مطالب را به آنها بگويد، لذا با كلمه" قل" (بگو) شروع شده است، اما در دو آيه اخير كه روى سخن به مؤمنان است، خطاب بدون واسطه صورت گرفته، و بدون كلمه" قل" شروع شده است، و اين نشانه نهايت لطف و توجه خاص خداوند به بندگان با ايمان است.