آفريدگار همه چيز است" (رعد- 16).

دليل آنهم روشن است وقتى با دلائل گذشته ثابت شد واجب الوجود يكى است، و همه چيز غير از او ممكن الوجود است، بنا بر اين خالق همه موجودات نيز يكى خواهد بود.

2- توحيد ربوبيت‌

يعنى مدبر و مدير و مربى و نظام‌بخش عالم هستى تنها خدا است، چنان كه قرآن مى‌گويد: قُلْ أَ غَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْ‌ءٍ:" آيا غير خدا را پروردگار خود بطلبم در حالى كه او پروردگار همه چيز است"؟! (انعام- 164).

دليل آن نيز وحدت واجب الوجود و توحيد خالق در عالم هستى است.

3- توحيد در قانونگذارى و تشريع‌

چنان كه قرآن مى‌گويد: وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ‌:" هر كس كه به آنچه خدا نازل كرده است حكم نكند كافر است" (مائده- 44).

زيرا وقتى ثابت كرديم مدير و مدبر او است، مسلما غير او صلاحيت قانونگذارى نخواهد داشت، چون غير او در تدبير جهان سهمى ندارد تا قوانينى هماهنگ با نظام تكوين وضع كند.

4- توحيد در مالكيت‌

خواه" مالكيت حقيقى" يعنى سلطه تكوينى بر چيزى باشد، يا" مالكيت حقوقى" يعنى سلطه قانونى بر چيزى اينها همه از او است، چنان كه قرآن مى‌گويد: وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌" مالكيت و حاكميت آسمانها و زمين‌