2- شرابهاى بهشتى!

در آيات مختلف قرآن مجيد، توصيفهاى زيادى از شرابهاى بهشتى شده است، كه بررسى آنها نشان مى‌دهد، نوشندگان آنها در چنان لذت روحانى فرو مى‌روند كه با هيچ بيانى قابل توصيف نيست.

در يك جا آن را به عنوان" شراب طهور" توصيف مى‌كند" وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً" (دهر- 21).

و در جاى ديگر تاكيد مى‌كند كه اين شراب زلال و بى‌غش و لذت بخش نه دردسر مى‌آفريند، و نه مستى مى‌آورد و نه فساد عقل،" يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ بَيْضاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ لا فِيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ‌" (صافات- 45 تا 47).

در يك جا مى‌فرمايد: از جامى مى‌نوشند كه با" كافور" آميخته شده (خنك و آرام كننده است)" يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً" (دهر- 5).

و در جاى ديگر مى‌افزايد: از جامى به آنها مى‌نوشانند كه آميخته با" زنجبيل" است، (گرم كننده و نشاط آفرين)" وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلًا" (دهر- 17).

در آيات مورد بحث نيز خوانديم: جامهايى لبالب و زلال و دمادم دارند" وَ كَأْساً دِهاقاً".

و از همه مهمتر اينكه" ساقى" اين بزم روحانى، خدا است!! از دست قدرت او و از بساط لطف و مرحمتش بر مى‌گيرند و مى‌نوشند و مست جذبه عشق و معرفت او مى‌شوند وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ‌ ... (دهر- 21).

خداوندا به ما هم از آن شراب طهور مرحمت كن.