[سوره الفجر (89): آيات 21 تا 26]

كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21) وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22) وَ جِي‌ءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرى‌ (23) يَقُولُ يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَياتِي (24) فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ (25)

وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ (26)

ترجمه:

21- چنان نيست كه آنها خيال مى‌كنند، در آن هنگام كه زمين سخت درهم كوبيده شود.

22- و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند.

23- و در آن روز جهنم را حاضر كنند (آرى) در آن روز انسان متذكر مى‌شود، اما چه فايده كه اين تذكر براى او سودى ندارد.

24- مى‌گويد: اى كاش براى اين زندگى چيزى فرستاده بودم.

25- در آن روز هيچكس عذابى همانند عذاب او نمى‌كند.

26- و هيچكس همچون او كسى را به بند نمى‌كشد.