به شدت و استمرار اين عذاب است و ممكن است اشاره به تطهير صفحه زمين از وجود اين طاغيان باشد، و به هر حال از همه معانى" سوط" مناسبتر همان معنى اول يعنى" تازيانه" است، تعبيرى كه در گفتگوهاى روزمره نيز رائج است كه مى‌گوئيم فلان كس تازيانه عذاب را بر پشت دشمن كوبيد.

اين تعبير كوتاه اشاره به مجازاتهاى شديد و مختلفى است كه دامنگير اين اقوام شد، اما" عاد" به گفته قرآن مجيد به وسيله تندباد سرد و سوزناك هلاك شدند" وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عاتِيَةٍ" (حاقه- 6).

و اما قوم ثمود بوسيله صيحه عظيم آسمانى نابود شدند" فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ" (حاقه- 5).

و اما قوم فرعون در ميان امواج نيل غرق و مدفون گشتند فَأَغْرَقْناهُمْ أَجْمَعِينَ‌ (زخرف- 55).

" مرصاد" از ماده" رصد" به معنى آمادگى براى مراقبت از چيزى است، و معادل آن در فارسى" كمينگاه" است، اين واژه معمولا در جايى به كار مى‌رود كه افراد ناچارند از گذرگاهى بگذرند، و شخصى در آن گذرگاه آماده ضربه زدن به آنها است، و در مجموع اشاره به اين است گمان نكنيد كسى مى‌تواند از چنگال عذاب الهى بگريزد، همه در قبضه قدرت او هستند و هر وقت اراده كند آنها را مجازات مى‌نمايد.

بديهى است خداوند مكان ندارد، و در گذرگاهى نمى‌نشيند، اين تعبير