سپس در يك جمع‌بندى به اعمال اين اقوام سه‌گانه اشاره كرده، مى‌افزايد:

" همانها كه در شهرها طغيان كردند" (الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ).

فساد كه شامل هر گونه ظلم و ستم و تجاوز و هوسرانى و عياشى مى‌شود در واقع يكى از آثار طغيان آنها بود، و هر قوم طغيانگرى سرانجام در فساد همه جانبه فرو مى‌رود.

" سوط" به معنى" تازيانه" و در اصل به معنى مخلوط كردن چيزى به چيزى است سپس به تازيانه كه از رشته‌هاى مختلف چرم و مانند آن بافته شده اطلاق گرديده است، و بعضى آن را كنايه از عذاب مى‌دانند، عذابى كه با گوشت و خون انسان آميخته مى‌شود، و او را سخت ناراحت مى‌كند.

در كلام امير مؤمنان على ع در مورد امتحان مى‌خوانيم:

و الذى بعثه بالحق لتبلبلن بلبلة و لتغربلن غربلة و لتساطن سوط القدر:

" سوگند به كسى كه پيامبر را به حق مبعوث كرد، به سختى، مورد آزمايش قرار مى‌گيريد، و غربال مى‌شويد، و مانند محتويات ديگ به هنگام جوشش مخلوط و زير و رو خواهيد شد" [1] تعبير به" صب" كه در اصل به معنى فرو ريختن آب است در اينجا اشاره‌

[1]" نهج البلاغه" خطبه 16.