اخير از روى آن پرده برداشته و در عصر نزول قرآن مسلما از همه پنهان بود، و آن اينكه: نطفه از" بيضه" مرد و" تخمدان" زن گرفته مى‌شود، و مطالعات دانشمندان جنين‌شناسى نشان مى‌دهد كه اين دو در ابتداى امر كه در جنين ظاهر مى‌شوند در مجاورت كليه‌ها قرار دارد، و تقريبا مقابل وسط ستون فقرات در ميان صلب (پشت) و ترائب (پائين‌ترين دنده‌هاى انسان) قرار گرفته، سپس با گذشت زمان و نمو اين دو عضو تدريجا از آن محل پائين مى‌آيند، و هر كدام در موضع فعلى خود جاى مى‌گيرد، و از آنجا كه پيدايش انسان از تركيب نطفه زن و مرد است، و محل اصلى اين دو در آغاز در ميان" صلب" و" ترائب" قرار دارد، قرآن چنين تعبيرى را انتخاب كرده، تعبيرى كه در آن روز براى هيچكس شناخته شده نبود، و علم جنين‌شناسى جديد پرده از روى آن برداشته است‌ [1] به تعبير روشنتر بيضه مرد و تخمدان زن در آغاز پيدايش يعنى در آن هنگام كه مرد و زن خود در عالم جنين بودند در پشت آنها قرار داشت تقريبا محاذى وسط ستون فقرات بود، به طورى كه مى‌توان گفت دستگاه نطفه‌ساز مرد و دستگاه نطفه‌ساز زن هر دو بين صلب و ترائب بودند، ولى تدريجا كه خلقت مرد و زن در شكم مادر كامل مى‌شود از آنجا جدا شده و تدريجا به پائين مى‌آيند، به طورى كه هنگام تولد بيضه مرد به خارج از شكم و در كنار آلت تناسلى قرار مى‌گيرد، و تخمدان زن در مجاورت رحم.

ولى اشكال مهم اين تفسير اين است كه قرآن مى‌گويد آن آب جهنده از ميان صلب و ترائب خارج مى‌شود، يعنى به هنگام خروج آب از ميان اين دو مى‌گذرد، در حالى كه طبق اين تفسير در حال خروج آب نطفه چنين نيست، بلكه دستگاه نطفه‌ساز در آن موقعى كه خود در شكم مادر بود ميان صلب‌

[1]" تفسير مراغى" ج 30 صفحه 113.