آن را پذيرفته‌اند مناسبتر به نظر مى‌رسد زيرا جهنم براى بدكاران خود عذاب و مجازات مضاعفى است و نابينا بودن گروهى در محشر ممكن است در بعضى مواقف باشد نه در تمام مواقف‌ [1]

كسى كه خدا را به عظمت بشناسد خود را بسيار كوچك و ضعيف مى‌بيند و هرگز پاى خود را از جاده عبوديت بيرون نمى‌گذارد.

و جمله دوم اشاره به فساد عملى آنها است چرا كه طغيان سبب مى‌شود كه انسان لذات زودگذر دنيا و زرق و برق آن را بالاترين ارزش حساب كند و آن را بر همه چيز مقدم بشمرد.

اين دو در حقيقت علت و معلول يكديگرند طغيان و فساد عقيده، سرچشمه فساد

[1] توضيح بيشترى در اين زمينه در جلد 13 صفحه 330 ذيل آيه 124 طه بيان شده است.

[2] آيه محذوفى دارد و در تقدير هى الماوى له، يا هى ماواه مى‌باشد و ضمير به خاطر وضوح حذف شده.