گفتيم: آنها كيانند اى رسول خدا! آيا منظور قريش است؟

فرمود نه! آنها اهل يمن هستند كه دلهايى رقيقتر و نرمتر از شما دارند (و اعمالى فزونتر).

گفتيم: آيا آنها از ما بهترند، اى رسول خدا؟! فرمود: اگر براى يكى از آنها كوهى از طلا باشد و در راه خدا انفاق كند به اندازه يك مد [1] يا نصف آن كه شما انفاق مى‌كنيد پاداش ندارد، بدانيد اين تفاوتى است ميان ما و مردم و شاهد آن، اين سخن خدا است: لا يَسْتَوِي مِنْكُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ‌ ... [2] اين نكته نيز قابل توجه است كه منظور از قرض دادن به پروردگار هر گونه انفاق در راه او است كه يكى از مصاديق مهم آن كمك كردن به پيامبر ص و امام مسلمين مى‌باشد تا در مصارف لازم براى اداره حكومت اسلامى به كار گيرد.

لذا در روايتى در كافى از امام صادق ع نقل شده است كه فرمود

ان اللَّه لم يسئل خلقه مما فى ايديهم قرضا من حاجة به الى ذلك، و ما كان للَّه من حق فانما هو لوليه‌

" خداوند از بندگانش وامى مطالبه نكرده است به خاطر احتياج او، آنچه از حقوق براى خدا است براى ولى و نماينده او است" [3] و در حديث ديگرى از امام كاظم ع ذيل آيه مورد بحث (مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ‌ ...) آمده است كه"

نزلت فى صلة الامام‌

":" اين آيه در مورد هديه و كمك به امام نازل شده است" [4]

[1] ظاهرا منظور يك مد طعام است (كمتر از يك كيلو).

[2]" در المنثور" جلد 6 صفحه 172.

[3] تفسير صافى صفحه 522.

[4] تفسير صافى صفحه 522.