(لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا تَأْثِيماً).

نه در آنجا دروغ و تهمت و افترا وجود دارد، و نه استهزاء و غيبت، نه كلمات نيش‌دار، نه تعبيرات گوشخراش، نه سخنان لغو و بيهوده و بى اساس، هر چه هست در آنجا لطف و صفا و زيبايى و متانت و ادب و پاكى است و چه عالى است محيطى كه سخنان آلوده در آن نباشد، و اگر درست فكر كنيم بيشترين ناراحتى ما در زندگى اين دنيا نيز از همين سخنان لغو و بيهوده و گناه‌آلود و زخم زبانها و جراحات اللسان است!

از همه مناسبتر تفسير اخير است چنان كه در آيات ديگر قرآن به سلام خداوند و فرشتگان و بهشتيان بر يكديگر اشاره شده است‌ [2] آرى آنها جز سلام چيزى نمى‌شنوند، سلام و درود خداوند و ملائكه مقربين او، و سلام و درود خودشان به يكديگر، در آن جلسات پر شور و پر صفا كه لبريز از دوستى و محبت است.

محيط آنها آكنده از سلام و سلامت است، و همين معنى بر تمام وجود آنها

[1]" سلاما" مفعول به براى" قيلا" مى‌باشد كه مصدر است مانند" قول" يعنى گفتار آنها در آنجا سلام است، اين احتمال نيز داده شده است كه" سلاما" صفت براى" قيلا" بوده باشد، و يا مفعول به (يا مفعول مطلق) براى فعل محذوفى است، و در تقدير" يسلمون سلاما" مى‌باشد، ولى معنى اول از همه بهتر است، و سلاما دومى تاكيد مى‌باشد.

[2] يس آيه 58- رعد 24- يونس- 10.