در پنجمين موهبت بزرگ از آسمان به زمين نظر مى‌افكند، و مى‌فرمايد:

" و گياه و درخت براى او سجده مى‌كنند" (وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ‌).

" نجم" گاه به معنى ستاره مى‌آيد، و گاه به معنى گياهان بدون ساقه و در اينجا به قرينه" شجر" (درخت) منظور معنى دوم يعنى گياهان بدون ساقه است‌ [1] اصولا اين واژه در اصل به معنى طلوع است، و اگر به اين گياهان" نجم" مى‌گويند به خاطر آن است كه از زمين سر بر مى‌آورند، و اگر به ستاره" نجم" گفته مى‌شود نيز به خاطر طلوع آن است.

مى‌دانيم تمام مواد غذايى انسانها در اصل از گياهان گرفته مى‌شود، با اين تفاوت كه قسمتى را انسان مستقيما مصرف مى‌كند، و قسمت ديگرى صرف تغذيه حيواناتى مى‌شود كه جزء مواد غذايى انسانها است، اين معنى حتى در مورد حيوانات دريايى نيز صادق است، زيرا آنها نيز از گياهان بسيار كوچكى تغذيه مى‌كنند كه ميليونها ميليون از آن در هر گوشه و كنار دريا در پرتو نور آفتاب مى‌رويد و در لابلاى امواج در حركت است.

به اين ترتيب" نجم" انواع گياهان كوچك و خزنده (مانند بوته كدو خيار و امثال آنها) و" شجر" و انواع گياهان ساقه‌دار مانند غلات و درختان ميوه و غير آن را شامل مى‌شود.

و تعبير" يسجدان" (اين دو سجده مى‌كنند) اشاره به تسليم بى قيد و شرط آنها در برابر قوانين آفرينش، و در مسير منافع انسانهاست، مسيرى كه خدا براى آنها تعيين كرده، و آن را بى كم و كاست مى‌پيمايند.

در ضمن اشاره به اسرار توحيدى آنها نيز هست، چرا كه در هر برگ و هر دانه گياهى آيات عجيبى از عظمت و علم پروردگار وجود دارد، و" هر

[1] راغب در مفردات مى‌گويد: النجم ما لا ساق له من النبات.