نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 551
مىخوانيم:" فَمَنْ يَعْمَلْ
مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا
يَرَهُ":" هر كس به قدر سنگينى ذرهاى كار
خير كرده باشد آن را مىبيند، و هر كس به اندازه سنگينى ذرهاى كار بد كرده باشد
آن را خواهد ديد"!
***
" سپس در برابر عملش به او جزاى كافى داده
مىشود" (ثُمَّ يُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفى) [1] منظور از" جزاء أوفى" جزائى است كه درست به اندازه عمل باشد، البته
اين منافات با تفضل الهى در مورد اعمال نيك به ده برابر، يا صدها، و هزاران برابر
ندارد، و اينكه بعضى از مفسران" جزاء اوفى" را به معنى پاداش بيشتر در
مورد حسنات گرفتهاند صحيح به نظر نمىرسد زيرا اين آيه گناهان را نيز شامل
مىشود، بلكه گفتگوى اصلى آيه در مورد وزر و گناه است (دقت كنيد).
نكتهها:
1- سه اصل مهم اسلامى
در آيات فوق اشاره به سه اصل از اصول مسلم اسلامى آمده، كه در كتب
[1] نائب فاعل" يجزى" ضميرى
است كه به" انسان" باز مىگردد، و ضمير متصل به آن به" عمل"
برمىگردد با حذف حرف جر، و در تقدير چنين بوده: ثم يجزى الانسان بعمله (او على
عمله) الجزاء الاوفى" زمخشرى" در" كشاف" مىگويد:
" ممكن است حرف جر در تقدير نباشد، زيرا" يجزى العبد سعيه"
گفته مىشود" (ولى بايد توجه داشت كه معمولا" جزاه اللَّه على
عمله" گفته مىشود،" جزاه اللَّه عمله" نادر است) و تعبير"
الجزاء الاوفى" مىتواند مفعول ديگرى براى" يجزى" باشد يا مفعول
مطلق.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 551