جدال براى تو نزدند، آنها گروهى كينه‌توز و پرخاشگرند.

59- او فقط بنده‌اى بود كه ما نعمت به او بخشيديم و نمونه و الگويى براى بنى اسرائيلش قرار داديم.

60- و هر گاه بخواهيم بجاى شما در زمين ملائكه‌اى قرار مى‌دهيم كه جانشين (شما) گردند.

61- و او سبب آگاهى بر روز قيامت است (نزول عيسى گواه نزديكى رستاخيز است) هرگز در آن ترديد نكنيد و از من پيروى كنيد كه اين راه مستقيم است.

62- و شيطان شما را (از راه خدا) باز ندارد كه او دشمن آشكار شما است.

شان نزول:

در سيره ابن هشام چنين آمده است: رسول خدا روزى با" وليد بن مغيره" در مسجد نشسته بود" نضر بن حارث" نيز آمد و در كنار آنها نشست، گروهى از سران قريش نيز در مجلس بودند پيامبر ص با آنها سخن گفت،" نضر" به مقابله برخاست، پيامبر ص با دلائل منطقى (پيرامون بطلان بت‌پرستى) او را محكوم ساخت، سپس اين آيه را بر آنها خواند" إِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَها وارِدُونَ لَوْ كانَ هؤُلاءِ آلِهَةً ما وَرَدُوها وَ كُلٌّ فِيها خالِدُونَ‌ ...":

" شما و آنچه غير از خدا مى‌پرستيد هيزم جهنم خواهيد بود و همگى در آن وارد مى‌شويد، اگر اينها خدايان بودند هرگز وارد دوزخ نمى‌شدند، و همگى در آن جاودانه خواهند بود".

بعد از اين ماجرا پيامبر ص از جا برخاست و رفت، در اين هنگام" عبد اللَّه بن زبعرى" آمد و به آن جمع پيوست،" وليد" به" عبد اللَّه" گفت:" نضر بن حارث" در مقابل محمد درمانده شد، و پاسخى نداشت بدهد، محمد گمان مى‌كند ما و همه معبودهايمان هيزم دوزخيم!.

" عبد اللَّه" گفت: به خدا سوگند اگر من او را مى‌ديدم پاسخش را مى‌دادم،