" مگر نمى‌بينيد خداوند انسانها را، از زمان آدم تا آخر جهان، با سنگهايى كه نه زيانى مى‌رساند و نه سودى، نه مى‌بيند و نه مى‌شنود، آزمايش نموده، اين سنگها را خانه مقدس خود (كعبه) قرار داده، و آن را موجب پايدارى و قوام مردم ساخته است، آن را در پر سنگلاخ‌ترين مكانها، و بى‌گياه‌ترين نقاط روى زمين، در تنگناى دره‌هايى مستقر ساخته، در ميان كوه‌هاى خشن، شنهاى متراكم، چشمه‌هاى كم آب، آباديهاى جدا و پر فاصله كه هيچ مركبى به راحتى در آن زندگى نمى‌كند، و سپس آدم و فرزندانش را فرمان داد كه به آن سو توجه كنند و آن را مركز تجمع خود سازند ...".

" اگر خدا مى‌خواست خانه مقدسش و محل انجام مناسك حج را در ميان باغها و نهرها و زمينهاى هموار و پر درخت و آباد كه داراى خانه‌ها و كاخهاى بسيار و آباديهاى به هم پيوسته، در ميان گندم‌زارها و باغهاى پر گل و گياه، در ميان بستانهاى زيبا و سرسبز و پرآب، در وسط باغستانى بهجت‌زا با جاده‌هاى راحت و آباد، قرار دهد، توانايى داشت، ولى در اين حالت آزمايش و امتحان ساده‌تر بود و پاداش و جزا نيز كمتر (و مردم به ارزشهاى فريبنده ظاهرى مشغول مى‌شدند و از ارزشهاى واقعى الهى غافل مى‌گشتند) [1] به هر حال اساس انقلاب اسلامى انقلاب ارزشهاست، و اگر مسلمانان امروز در شرائطى سخت و ناگوار تحت فشار دشمنان بيرحم و خونخوار قرار گرفته‌اند به خاطر همين است كه آن ارزشهاى اصيل را رها ساخته، بار ديگر ارزشهاى جاهلى در ميان آنان رونق گرفته است، مقياس شخصيت مال و مقام دنيا شده، و علم و تقوا و فضيلت را به فراموشى سپرده‌اند، در زرق و برق مادى فرو رفته، و از اسلام بيگانه شده‌اند، و تا چنين است بايد كفار اين خطاى بزرگ را بپردازند،

[1]" نهج البلاغه" خطبه 192 (خطبه قاصعه).