آماده مى‌كند.

" يحفكم" از ماده احفاء به معنى اصرار در مطالبه و سؤال است، و در اصل از حفا به معنى پابرهنه راه رفتن است. اين تعبير كنايه از كارهايى است كه انسان تا آخرين حد آن را پيگيرى مى‌كند، لذا" احفاء شارب" به معنى اصلاح كردن سبيل در كوتاهترين حد است.

و" اضغان" جمع" ضغن" چنان كه قبلا هم اشاره كرديم به معنى" كينه شديد" است.

خلاصه اينكه آيه بيانگر دلبستگى شديد بسيارى از مردم به مسائل مالى است و در حقيقت يك نوع ملامت و سرزنش آنها و در عين حال تشويق به ترك اين وابستگى است، تا آنجا كه اگر خدا نيز از آنها مطالبه كند خشم و كينه او را به دل مى‌گيرند! و به اين ترتيب با اين تازيانه ملامت روح خفته انسانها را بيدار مى‌سازد، تا زنجير اسارت و بردگى اموال را از گردن خويش بردارند و آن چنان شوند كه در راه دوست از همه چيز بگذرند، و همه را بر پاى او نثار كنند، در عوض ايمان و تقوا و رضا و خشنودى او را بطلبند.