و كفار خط آنها را نيز چنين تبيين مى‌كند:" اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اطاعت كنيد خدا و اطاعت كنيد رسول خدا را، و اعمال خود را باطل مسازيد" (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لا تُبْطِلُوا أَعْمالَكُمْ‌).

در حقيقت برنامه مؤمنان در همه چيز نقطه مقابل گروه كافر و منافق است آنها مخالفت فرمان خدا مى‌كنند، و اينها اطاعت، آنها به عداوت و دشمنى با پيامبر ص برمى‌خيزند و اينها فرمانبردارند، آنها اعمالشان بر اثر كفر و ريا و منت و مانند آن نابود مى‌شود اما اينها با ترك اين امور پاداش اعمالشان در پيشگاه خدا محفوظ است.

به هر حال لحن آيه نشان مى‌دهد كه در ميان مؤمنان آن روز نيز افرادى بوده‌اند كه در مساله اطاعت خداوند و رسول و حفظ اعمالشان از باطل شدن كوتاهى‌هايى داشته‌اند كه خداوند با اين آيه به آنها اخطار مى‌كند.

شاهد اين سخن شان نزولى است كه بعضى از مفسران در باره اين آيه نقل كرده‌اند كه" بنى اسد" اسلام آوردند و خدمت پيامبر ص عرضه داشتند ما تو را بر خود مقدم داشته‌ايم، و جان و خانواده خويش را در اختيار تو گذارده‌ايم، ولى از لحن گفتارشان يك نوع منت‌گذارى استفاده مى‌شد، آيه فوق نازل گشت و به آنها در اين زمينه هشدار داد.

بعضى از فقها به جمله اخير (وَ لا تُبْطِلُوا أَعْمالَكُمْ‌) براى حرمت شكستن نماز استدلال كرده‌اند، ولى همانگونه كه آيات قبل و بعد، و خود آيه مورد بحث گواهى مى‌دهد مربوط به اين معنى نيست، بلكه هدف عدم ابطال از طريق شرك و رياء و منت و امثال آن است.