مى‌بخشد جز (سه گناه): كسى كه مهر همسرش را انكار كند، يا حق كارگرى را غصب نمايد، و يا انسان آزادى را بفروشد" [1]! طبق اين حديث غصب حقوق زنان، و حق كارگران، و سلب آزادى از انسانها سه گناه نابخشودنى است.

همانگونه كه در بالا آورديم اسلام تنها در يك مورد اجازه برده‌گيرى مى‌دهد و آن در مورد اسيران جنگى است، آن هم هرگز جنبه الزامى ندارد در حالى كه در عصر ظهور اسلام، و قرنها بعد از آن برده‌گيرى از طريق زور و حمله به كشورهاى سياه‌پوستان و دستگير كردن انسانهاى آزاد، و تبديل آنها به بردگان، بسيار زياد بود، و گاهى در مقياسهاى وحشتناك روى آن معامله مى‌شد، بطورى كه در اواخر قرن 18 ميلادى دولت انگلستان هر سال دويست هزار برده را معامله مى‌كرد، و هر سال يكصد هزار نفر را از آفريقا گرفته و به صورت بردگان به آمريكا مى‌بردند [2] كوتاه سخن اينكه كسانى كه به برنامه اسلام در مورد بردگان خود خرده‌گيرى مى‌كنند از دور سخنى شنيده‌اند، و از اصول اين برنامه و جهت‌گيرى آن كه همان" آزادى تدريجى و بدون ضايعات بردگان" است اطلاع دقيقى ندارند، و يا تحت تاثير افراد مغرضى قرار گرفته‌اند كه به گمان خود اين را نقطه ضعف مهمى براى اسلام شمرده و روى آن تبليغات دامنه‌دارى به راه انداخته‌اند.

[1]" بحار الانوار" جلد 103 صفحه 168 (حديث 11).

[2]" الميزان" جلد 6 صفحه 368.