[سوره الأحقاف (46): آيه 20]

وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّباتِكُمْ فِي حَياتِكُمُ الدُّنْيا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَفْسُقُونَ (20)

ترجمه:

20- آن روز كه كافران را بر آتش عرضه مى‌كنند به آنها گفته مى‌شود از طيبات و لذائذ در زندگى دنياى خود استفاده كرديد، و از آن بهره گرفتيد، اما امروز عذاب ذلت بار به خاطر استكبارى كه در زمين به ناحق كرديد و به خاطر گناهانى كه انجام مى‌داديد جزاى شما خواهد بود.

تفسير: زهد و ذخيره براى آخرت‌

اين آيه هم چنان بحث آيات گذشته را پيرامون مجازات كافران و مجرمان ادامه مى‌دهد و گوشه‌هايى از عذابهاى جسمانى و روحانى آنها را بازگو كرده، مى‌فرمايد:

" آن روز كه كافران را به آتش دوزخ عرضه مى‌كنند به آنها گفته مى‌شود از" طيبات" و لذائذ در زندگى دنيا به قدر كافى استفاده كرديد، و از آن بهره‌مند شديد، اما امروز عذاب ذلت‌بار به خاطر استكبارى كه در زمين به ناحق كرديد