و اسرار پيچيده، و چهره‌هاى گوناگون كه عقل همه دانشمندان در آن مات و مبهوت مانده، بدون وجود خداوند قادر و عالم حاصل شود؟

به همين دليل در آيات مختلف قرآن روى مساله حيات به عنوان يكى از آيات توحيد تكيه شده است.

از سوى ديگر، كسى كه قادر بر حيات نخستين است چگونه قادر بر اعاده آن نيست.

اما تعبير به" لا ريب فيه" (هيچ شكى در آن نيست) در مورد قيامت كه از وقوع آن خبر مى‌دهد نه از امكانش ممكن است اشاره‌اى به قانون عدالت پروردگار باشد، چرا كه بطور قطع در اين جهان همه حقداران به حق خود نمى‌رسند، و همه متجاوزان و ستمگران كيفر خود را نمى‌بينند، و اگر دادگاه عدل قيامت نباشد عدالت پروردگار مفهومى نخواهد داشت.

و از آنجا كه بسيارى از مردم در اين دلائل تامل و دقت نمى‌كنند در پايان آيه مى‌افزايد:" ولى اكثر مردم نمى‌دانند" (وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ‌).

يكى از نامهاى قيامت كه در آيه فوق از آن ياد شده" يوم الجمع" است چرا كه تمام خلق اولين و آخرين، و تمام قشرها و اصناف انسانها، همه در آن روز يك جا جمع مى‌شوند (اين تعبير در چند آيه ديگر قرآن نيز آمده است از جمله شورى- 7 و تغابن- 9 است).

او كه مالك و حاكم بر تمام پهنه عالم هستى است، مسلما قدرت بر احياى مردگان را دارد، و چنين كارى در برابر قدرت او هرگز مشكل نيست.