در اين آيه دو هدف براى آفرينش اين مركبهاى دريايى و صحرايى بيان شده: نخست يادآورى نعمتهاى پروردگار به هنگام استقرار بر آنها، و ديگر منزه شمردن خداوندى كه اينها را مسخر فرمان انسان ساخته، كشتيها را چنان آفريده كه بتواند سينه امواج را بشكافد و به سوى مقصد حركت كند، و چهارپايان را رام و تسليم در برابر انسان قرار داده است.

" مقرنين" از ماده" اقران" به معنى قدرت و توانايى داشتن بر چيزى است، بعضى از ارباب لغت نيز گفته‌اند به معنى" ضبط كردن" و نگهدارى چيزى مى‌باشد، و در اصل به معنى قرين چيزى واقع شدن بوده كه لازمه آن توانايى بر نگهدارى و ضبط آن است‌ [1] بنا بر اين جمله" و ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ‌" مفهومش اين است كه اگر لطف پروردگار و مواهب او نبود ما هرگز توانايى بر ضبط و نگهدارى اين مركبها نداشتيم، بادهاى مخالف كشتيها را دائما واژگون مى‌ساخت، و ما را از رسيدن به ساحل نجات باز مى‌داشت، و اين حيوانات نيرومند كه قدرت آنها به مراتب از انسان بيشتر است اگر روح تسليم بر آنها حاكم نمى‌شد هرگز انسان نمى‌توانست حتى نزديك آنها برود، به همين دليل گهگاهى كه يكى از اين حيوانات خشمگين شده، روح تسليم را از دست مى‌دهند مبدل به موجودات خطرناكى مى‌گردند كه چندين نفر قدرت مقابله با آنها را ندارد، در صورتى كه در حال دعاى ممكن است دهها يا صدها راس از آنها را به ريسمانى ببندند و دست بچه‌اى بسپارند تا" برد هر جا كه خاطر خواه او است".

گويى خداوند با اين حالات استثنايى چهارپايان مى‌خواهد نعمت حال عادى آنها را روشن سازد.

[1] در" لسان العرب" آمده است" اقرن له و عليه": اطاق و قوى عليه و اعتلا و فى التنزيل العزيز وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ‌ اى مطيقين.