[سوره الدخان (44): آيات 40 تا 42]

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقاتُهُمْ أَجْمَعِينَ (40) يَوْمَ لا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ (41) إِلاَّ مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (42)

ترجمه:

40- روز جدايى (حق از باطل) وعده‌گاه همه آنهاست.

41- روزى كه هيچ دوستى كمترين كمكى به دوستش نمى‌كند و از هيچ سو يارى نمى‌شوند.

42- مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده، و او عزيز و رحيم است.

تفسير: روز جداييها! (يوم الفصل)

آيات مورد بحث در حقيقت نتيجه‌گيرى آيات گذشته در مورد مساله معاد است كه در آنها از طريق" حكمت آفرينش اين جهان" براى وجود رستاخيز استدلال شده بود.

در نخستين آيه از اين استدلال چنين نتيجه‌گيرى مى‌كند كه:" يوم الفصل و روز جداييها وعده‌گاه همه آنهاست" (إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقاتُهُمْ أَجْمَعِينَ‌).

چه تعبير جالبى است از روز رستاخيز" يوم الفصل" روزى كه حق از باطل جدا مى‌شود، و صفوف نيكوكاران و بدكاران مشخص مى‌گردد، و انسان حتى از