[سوره الدخان (44): آيات 34 تا 36]

إِنَّ هؤُلاءِ لَيَقُولُونَ (34) إِنْ هِيَ إِلاَّ مَوْتَتُنَا الْأُولى‌ وَ ما نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ (35) فَأْتُوا بِآبائِنا إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (36)

ترجمه:

34- اينها (مشركان) مى‌گويند:

35- مرگ ما جز همان مرگ اول نيست (و هرگز زنده نخواهيم شد) 36- اگر راست مى‌گوئيد پدران ما را زنده كنيد (تا گواهى دهند)

تفسير: جز همين مرگ چيزى در كار نيست!

بعد از ترسيم صحنه‌اى از زندگى فرعون و فرعونيان و عاقبت كفر و انكارشان در آيات گذشته، بار ديگر سخن از مشركان به ميان مى‌آورد، و ترديد آنها را در مساله معاد كه در آغاز سوره آمده بود به شكل ديگرى چنين بازگو مى‌كند:

" اينها چنين مى‌گويند" (إِنَّ هؤُلاءِ لَيَقُولُونَ‌).

[1] در اينكه مرجع ضمير" هى" چيست؟ بعضى از مفسران آن را به موتة برگردانده‌اند، كه از سياق كلام استفاده مى‌شود، بنا بر اين معنى آيه چنين است ما الموتة الا موتتنا الاولى (تفسير تبيان و مجمع البيان و كشاف) در حالى كه بعضى ديگر مرجع ضمير را" عاقبة و نهاية" دانسته‌اند، بنا بر اين معنى چنين است: ما عاقبة امرنا الا الموتة الاولى (روح المعانى و الميزان) البته از نظر نتيجه چندان تفاوتى در كار نيست.