اين سؤال كه به صورت استفهام انكارى طرح شده در حقيقت بيان حال واقعى اينگونه افراد است، مثل اينكه در مقام مذمت فردى كه گوش به نصيحت هيچ ناصح مشفقى فرا نمى‌دهد و عوامل نابودى خود را به دست خويش فراهم مى‌سازد مى‌گوئيم: او تنها در انتظار مرگ خويش است! منظور از" ساعة" در اين آيه مانند بسيارى ديگر از آيات قرآن روز قيامت است، چرا كه حوادث آن به سرعت تحقق مى‌يابد، و گويى همه در يك ساعت رخ مى‌دهد.

البته اين كلمه گاهى به معنى لحظه پايان دنيا نيز آمده است، و از آنجا كه اين دو فاصله زيادى با هم ندارند ممكن است اين تعبير هر دو مرحله را شامل شود.

به هر حال قيام قيامت كه با پايان گرفتن ناگهانى دنيا شروع مى‌شود به دو وصف در آيه فوق توصيف شده است نخست همين" ناگهانى بودن" آن است (بغتة)، و ديگر عدم آگاهى عموم مردم از زمان وقوع آن مى‌باشد.

ممكن است چيزى ناگهانى رخ دهد ولى قبلا انتظار آن را داشته باشيم و براى مقابله با مشكلات آن آماده شويم، اما بدبختى آنجاست كه حادثه فوق العاده سخت و كوبنده‌اى به طور ناگهانى واقع شود و ما از آن به كلى غافل باشيم.

حال مجرمان درست اينگونه است، چنان غافلگير مى‌شوند كه طبق بعضى از روايات از پيغمبر گرامى اسلام ص:

تقوم الساعة و الرجلان يحلبان النعجة، و الرجلان يطويان الثوب‌

، ثم قرأ (ص): هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ‌:

فرمود:" قيامت به طور ناگهانى رخ مى‌دهد در حالى كه (هر كس به كار زندگى خويش مشغول است) مردانى مشغول دوشيدن گوسفندانند، و مردان ديگرى مشغول گستردن پارچه (و گفتگو براى خريد و فروش) سپس حضرت آيه فوق‌