نخست مى‌فرمايد:" خداوند به او كتاب و دانش و تورات و انجيل مى‌آموزد" (وَ يُعَلِّمُهُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ‌).

نخست به تعليم كتاب و حكمت و دانش به طور كلى اشاره مى‌كند و بعد دو مصداق روشن اين كتاب و حكمت يعنى تورات و انجيل را بيان مى‌نمايد.

بديهى است افرادى كه به عنوان رهبر جامعه بشريت از سوى خداوند تعيين مى‌شوند، بايد در درجه اول از علم و دانش كافى برخوردار باشند و آيين و قوانين زنده و سازنده‌اى با خود بياورند و در درجه بعد دلايل و اسناد روشنى براى ارتباط خود با خدا ارائه دهند و با اين دو وسيله ماموريت هدايت مردم را تكميل و تثبيت كنند، در آيات فوق به اين دو معنى اشاره شده است، در آيه اول سخن از علم و دانش و كتاب آسمانى حضرت مسيح ع بود، و در آيه دوم اشاره به معجزات متعدد او است.

[1] در اين جمله، فعلى در تقدير است، مانند" يجعله"- احتمالات ديگرى نيز در اين تقدير داده شده است.