اسرائيل نقل شده است). [1] ولى بعضى از مفسران گفته‌اند كه دعوت حضرت مسيح ع جهانى بوده نه منحصر به بنى اسرائيل، هر چند بنى اسرائيل در صف اول كسانى كه او ماموريت هدايت آنها را داشت، قرار گرفته بودند، مرحوم علامه مجلسى در بحار الانوار، اخبارى در تفسير اولوا العزم نقل مى‌كند كه مفهوم آنها جهانى بودن دعوت اين پيامبران است‌ [2] سپس مى‌افزايد: او مامور بود به آنها بگويد:" من نشانه‌اى از سوى پروردگارتان براى شما آورده‌ام" (أَنِّي قَدْ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ‌). [3] نه يك نشانه بلكه نشانه‌هاى متعدد (بنا بر اين تنوين در اينجا براى بيان عظمت اين نشانه است نه بيان وحدت).

" من از گل چيزى به شكل پرنده مى‌سازم، سپس در آن مى‌دمم و به فرمان خدا پرنده‌اى مى‌گردد" (أَنِّي أَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنْفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِ اللَّهِ‌).

از آنجا كه دعوت انبياء در حقيقت به سوى حيات و زندگى حقيقى است در آيه فوق هنگام شرح معجزات حضرت مسيح ع نخست اشاره به ايجاد حيات و زندگى در موجودات بى جان به فرمان خدا مى‌كند.

مساله ايجاد حيات در موجودات جهان، هر گاه به صورت تدريجى باشد چيز عجيبى نيست، زيرا مى‌دانيم همه موجودات زنده كنونى از همين آب و خاك به وجود آمده‌اند، معجزه آن است كه خداوند همان عوامل را كه طى هزاران يا ميليونها سال رخ داده يك جا جمع كند و به سرعت، مجسمه كوچكى به شكل‌

[1] نور الثقلين، جلد 1 صفحه 343.

[2] بحار الانوار، جلد 11 صفحه 32.

[3] در اينجا نيز جمله‌اى محذوف است و در تقدير چنين مى‌باشد" كلمهم بانى".