از اينها گذشته امتيازات ذاتى براى نزديكى انسان به خدا هرگز كافى نيست بلكه بايد با امتيازات اكتسابى همراه باشد.

2- آيه در صدد بيان همه برگزيدگان خدا نيست بلكه تنها اشاره به جمعى از آنها مى‌كند و اگر بعضى از پيامبران كه از اين دودمان نيستند، در آن ذكر نشده‌اند دليل بر عدم برگزيدن آنها نمى‌باشد، ضمنا بايد توجه داشت كه" آل ابراهيم" موسى بن عمران و پيامبر اسلام و برگزيدگان خاندان او را نيز شامل مى‌شود، زيرا همه آنها از دودمان ابراهيم هستند.

3- به گفته" راغب" در كتاب مفردات كلمه" آل" از" اهل" گرفته شده و تنها تفاوتى كه با اهل دارد اين است كه" آل" معمولا به نزديكان افراد بزرگ و شريف گفته مى‌شود ولى" اهل" معنى وسيعى دارد و بر همه اطلاق مى‌گردد، همچنين" آل" به افراد انسان اضافه مى‌شود ولى كلمه اهل به زمان و مكان و هر چيز ديگر اضافه مى‌شود، مثلا مى‌گويند: اهل فلان شهر اما نمى‌گويند آل فلان شهر.

4- ناگفته پيداست كه منظور از برگزيدگان آل ابراهيم و آل عمران اين نيست كه تمام فرزندان ابراهيم و عمران از برگزيدگان هستند، زيرا ممكن است در ميان آنها حتى افراد كافرى وجود داشته باشند بلكه منظور اين است كه جمعى از" دودمان" آنها برگزيده شده‌اند.

5-" عمران" در آيه فوق همان پدر" مريم" است نه پدر" موسى" زيرا هر كجا در قرآن نام عمران برده شده اشاره به پدر مريم مى‌باشد و آيات بعد كه شرح حال مريم را بيان مى‌كند نيز گواه اين مطلب است.

6- در روايات متعددى كه از طرق اهل بيت ع به ما رسيده است به اين آيه براى معصوم بودن انبياء و امامان استدلال شده است، زيرا خداوند هرگز افراد گنهكار و آلوده به شرك و كفر و فسق را انتخاب نمى‌كند بلكه آنهايى را برمى‌گزيند كه از آلودگيها بركنار و معصوم باشند (البته مراحلى از عصمت را مى‌توان از آيه‌