به نظر مى‌رسد كه شان نزول اول مناسب آيه اول، و شان نزول دوم مناسب آيات بعد است، ولى به هر حال مفهوم آيات دلالت دارد كه همه با هم، يا با فاصله كمى نازل شده.

تفسير: فرمان جنگ با ستمكاران‌

در نخستين آيه، قرآن دستور مقاتله و مبارزه با كسانى كه شمشير به روى مسلمانان مى‌كشند صادر كرده و به آنان اجازه داده است كه براى خاموش ساختن دشمنان دست به اسلحه ببرند، و به تعبير ديگر دوران صبر و شكيبايى مسلمانان تمام شده بود، و به قدر كافى قوت و قدرت پيدا كرده بودند كه با شجاعت و صراحت، از خود و حقوق خويش دفاع كنند، مى‌فرمايد:" با كسانى كه با شما مى‌جنگند در راه خدا پيكار كنيد" (وَ قاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقاتِلُونَكُمْ‌).

تعبير به‌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌، هدف اصلى جنگهاى اسلامى را روشن مى‌سازد كه جنگ در منطق اسلام هرگز به خاطر انتقام‌جويى يا جاه‌طلبى يا كشورگشايى يا بدست آوردن غنائم، و اشغال سرزمينهاى ديگران نيست. اسلام همه اينها را محكوم مى‌كند و مى‌گويد: سلاح بدست گرفتن و به جهاد پرداختن فقط بايد در راه خدا، و براى گسترش قوانين الهى و بسط توحيد و عدالت و دفاع از حق، و ريشه كن ساختن ظلم و فساد و تباهى باشد.

همين نكته است كه جنگهاى اسلامى را از تمام جنگهايى كه در جهان روى مى‌دهد جدا مى‌سازد و نيز همين هدف، در تمام ابعاد جنگ اثر مى‌گذارد و كميت و كيفيت جنگ، نوع سلاح، چگونگى رفتار با اسيران، را به رنگ فى سبيل اللَّه در مى‌آورد.

" سبيل" به گفته" راغب" در" مفردات" در اصل به معنى راهى است كه‌