[سوره البقرة (2): آيه 230]

فَإِنْ طَلَّقَها فَلا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّى تَنْكِحَ زَوْجاً غَيْرَهُ فَإِنْ طَلَّقَها فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يَتَراجَعا إِنْ ظَنَّا أَنْ يُقِيما حُدُودَ اللَّهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ يُبَيِّنُها لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (230)

ترجمه:

230- اگر (بعد از دو طلاق و رجوع، بار ديگر) او را طلاق داد، از آن به بعد، زن بر او حلال نخواهد بود، مگر اينكه همسر ديگرى انتخاب كند (و با او آميزش جنسى نمايد. در اين صورت،) اگر (همسر دوم) او را طلاق گفت، گناهى ندارد كه بازگشت كنند، (و با همسر اول، دوباره ازدواج نمايد،) در صورتى كه اميد داشته باشند كه حدود الهى را محترم مى‌شمرند. اينها حدود الهى است كه (خدا) آن را براى گروهى كه آگاهند، بيان مى‌نمايد.

شان نزول:

در حديثى آمده است كه: زنى خدمت پيامبر اكرم ص رسيد و عرض كرد: من همسر پسر عمويم" رفاعه" بودم او سه بار مرا طلاق داد، پس از او با مردى به نام عبد الرحمن بن زبير ازدواج كردم، اتفاقا او هم مرا طلاق داد بى آنكه در اين مدت آميزش جنسى بين من و او انجام گيرد، آيا مى‌توانم به شوهر اولم بازگردم؟

حضرت فرمود: نه، تنها در صورتى مى‌توانى كه با همسر دوم آميزش جنسى كرده باشى، در اين هنگام آيه فوق نازل شد. [1]

تفسير: جدايى مشروط!

در آيه قبل سخن از دو طلاق به ميان آمده بود كه بعد از طلاق دوم، دو همسر

[1] مجمع البيان، جلد 1 و 2 صفحه 330 (با تلخيص) اين شان نزول در تفسير روح المعانى، قرطبى و مراغى نيز آمده است.