(وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَيْمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ‌).

اين تعبير كه نشان‌دهنده عظمت مقام سليمان است شايد براى رد اتهامات بى‌اساس و زشتى است كه در مورد تولد سليمان از همسر" اوريا" در تورات تحريف يافته آمده است و در عصر نزول قرآن در آن محيط شايع بوده.

تعبير به" وهبنا" (بخشيديم) از يك سو، و تعبير به" نعم العبد" (چه بنده خوبى) از سوى ديگر، و تعليل" انه اواب" (كسى كه پيوسته به اطاعت و امتثال فرمان خدا باز مى‌گردد و از كوچكترين غفلت‌ها و لغزش‌ها توبه مى‌كند) از سوى سوم، همه نشان‌دهنده عظمت مقام اين پيامبر بزرگ است.

تعبير به" انه اواب" درست همان تعبيرى است كه در باره پدرش داود در آيه 17 همين سوره آمده بود، و با توجه به اينكه" اواب" صيغه مبالغه است و مفهومش" بسيار بازگشت‌كننده" مى‌باشد، و قيد و شرطى در آن نيست مى‌تواند بيانگر بازگشت به اطاعت فرمان خدا، بازگشت به حق و عدالت، و بازگشت از غفلت‌ها و ترك اولى‌ها باشد.

ما پيش از آنكه به سراغ احتمالات مختلف برويم آيات را طبق ظاهر آن- يا ظاهرترين احتمال آن- تفسير مى‌كنيم تا روشن شود اين نسبتهاى ناروا در قرآن نبوده، بلكه از طريق پيشداوريهاى ديگران بر قرآن تحميل شده است.

قرآن مى‌گويد:" به خاطر بياور هنگامى را كه عصرگاهان اسبان چابك‌